Vakbonden reageren met stakingsaanzegging tegen niet-naleven CAO
De drie vakbonden bij De Lijn dienden een stakingsaanzegging in die op 29 november afloopt. Tijdens het Paritair Comité voorbije donderdag deelde de directie mee dat ze zich niet aan de CAO 2013-2014 zal houden. Voor het afsluiten van die CAO had de Vlaamse regering immers een enveloppe van 7,2 miljoen euro voorzien voor 2014, maar nu blijkt dat de heer Muyters een rekenfout zou gemaakt hebben. Er is immers 1,2 miljoen euro tekort. Het personeel kan hiervoor opdraaien.
In juni werd de CAO 2013-2014 gesloten bij De Lijn. Van in het begin maakte de Vlaamse regering duidelijk dat er voor 2013 geen enkele en voor 2014 een provisie van 7,2 miljoen euro was voorzien. De vakbonden hebben zich, met in het achterhoofd de loonstop, hierbij neergelegd en binnen dit kader een CAO gesloten.
De belangrijkste punten in de CAO zijn één extra dag anciënniteitsverlof na drie en één na 30 jaar dienst en een niet recurrente resultaatgebonden bonus van 140 euro bruto op basis van een daling van het aantal arbeidsongevallen. Daarnaast staat er nog een verlenging van de geldelijke loopbaan in (nu tot 29 jaar) met en halve biënnale na twee jaar, verhoging fietsvergoeding en enkele andere kleinere punten.
Bij het punt ‘Lijnwerk’ staat letterlijk “Indien na bekostiging van bovenvermelde maatregelen in de cao-provisie 2014 nog ruimte beschikbaar is, zal dit restbedrag aangewend worden voor sociale voorzieningen ten voordele van het personeel.” Er werd tijdens de onderhandelingen berekend dat het restbedrag ongeveer 2 miljoen euro zou bedragen. Het ziet er dan ook naar uit dat de 1,2 miljoen van het bedrag van Lijnwerk zal worden gehaald.
Directie en Vlaamse regering schuiven zwarte piet naar elkaar door. Enkel consensus over wie gaat betalen
Tom Van Der Veken, woordvoerder van De Lijn, stelde in de pers “De Lijn heeft altijd gezegd dt de cao wordt uitgevoerd, op voorwaarde dat de provisie er is”. Nochtans staat dit niet in het akkoord over de cao. Wat er wel in staat is: “De Vlaamse regering voorziet voor het afsluiten van een nieuwe CAO bij De VVM-De Lijn in begrotingsjaar 2014 een recurrente opstap van 7,2 miljoen euro.” Er staat nergens in dat dit een voorwaarde is ter uitvoering van de overeenkomst tussen de directie van De Lijn en de vakbonden.
Muyters verdedigt zich. Hij stelt dat het helemaal geen rekenfout is, maar de 1.285.000 euro die tekort is voor 2014, zou al uitbetaald zijn in 2013. Nochtans is er geen enkele maatregel in de CAO die ingaat voor 1 januari 2014. Indien dit klopt, kunnen we ons afvragen waar dit geld naartoe is. Kan Muyters dan ook, net als De Lijn, open kaart spelen en aantonen wanneer en wat er met dit geld gebeurd is?
Het is duidelijk dat de Vlaamse regering en De Lijn de zwarte piet naar elkaar willen doorschuiven. Maar even duidelijk is de consensus tussen beiden om dit door het personeel te laten betalen. Het is trouwens niet de eerste keer dat het personeel bij De Lijn moet opdraaien voor de fouten van anderen. Toen na de eerste besparingsronde bleek dat er een rekenfout van maar liefst 25 miljoen euro gemaakt werd bij de contracten bij de pachters, is de directie dit gaan zoeken bij personeel en door de vermindering van de dienstverlening. Het personeel en trouwens evengoed de collega’s die bij de pachters werken, hebben ervoor mogen opdraaien. Veolia en co hebben 25 miljoen in hun zakken kunnen steken.
Sociaal overleg heeft gefaald, enkel door actie zullen we stappen vooruit zetten
Na het paritair comité waarop dit werd bekend werd gemaakt, dienden de drie vakbonden meteen in gemeenschappelijk vakbondsfront een stakingsaanzegging in die op 29 november afloopt. ACOD stelt voorlopig op geen enkel niveau nog afspraken te maken of CAO’s te ondertekenen zolang deze CAO niet gehonoreerd wordt (al zal er wel verder onderhandeld worden in het kader van ‘De Lijn van de toekomst’). Dit is de enige manier om hier tegenin te gaan. Het zal er dan ook op aankomen om, indien nodig, de stakingsdreiging in effectieve actie om te zetten als de directie niet terugkomt op haar voornemen. Maar het zal eveneens belangrijk zijn dat de directie het duidelijke signaal krijgt dat het niet afgelopen zal zijn na één stakingsdag. Wij pleitten hier niet voor een staking tot de finish, maar we moeten vermijden dat de directie een staking uitzweet om dan verder te gaan met de orde van de dag.
De vakbonden mogen vandaag enkel nog mee aan tafel zitten om de besparingen, reorganisaties en andere maatregelen op en zo goed en ‘sociaal’ mogelijke manier mee door te voeren. Bij de eerste besparingsronde stelde Hilde Crevits dat het ging om “snoeien om te groeien”. De maatregelen waren nog maar amper doorgevoerd, of het volgende besparingspakket lag al klaar. Hetzelfde verhaal bij de reorganisatie in het kader van ‘De Lijn van de toekomst’. In juni kwam de directie plots met een uitgewerkt plan tot reorganisatie op de proppen, waarbij een verregaande centralisatie wordt doorgevoerd en enkel de zogenaamde ‘kerntaken’ nog in de entiteiten blijven. Ondanks enorme gevolgen voor de bedienden o.a. in de diensten personeel, boekhouding en financiën en de latere gevolgen voor de rest van het personeel, mogen de vakbonden enkel mee rond de tafel zitten om de voorwaarden te onderhandelen en te zorgen voor een ‘sociale’ toets.
Directie bereidt zich voor op confrontatie, wij moeten hen een stap voor zijn!
Directeur personeelsbeleid Sonia Frey heeft al duidelijk gemaakt dat ze een soort “eenheidsstatuut” voor de chauffeurs wil creëren. De arbeidsvoorwaarden en statuut van chauffeurs verschilt immers van entiteit tot entiteit en zelfs binnen entiteiten zijn er verschillen. Tegen 2016, wanneer het nieuwe computerprogramma (SAP) wordt ingevoerd, moet dit rond zijn. Hiervoor zullen maar liefst 200 CAO’s moeten worden aangepast. Uiteraard zijn wij niet tegen een gelijkschakeling, maar dan wel met de beste voorwaarden voor iedereen en niet omgekeerd. Frey, samen met heel de directie, is zich hierop aan het voorbereiden. Ze zullen ook hier de vakbonden ongetwijfeld zien als een partner om dit op een ‘sociale’ manier door te voeren, al zal er zeker en vast wel rekening gehouden worden met x-aantal stakingsdagen.
Wij zullen ons ook moeten voorbereiden, het zal noodzakelijk zijn om een krachtsverhouding uit te bouwen. En hier zal de eerste stap deze CAO zijn. Hoe harder en meer vastberaden we hier reageren, hoe sterker we erna zullen staan. Het zal niet enkel via sociaal overleg zijn dat we onze toekomst kunnen veilig stellen. We zullen een grens moeten trekken, anders zullen de besparingen en sociale afbraak nooit stoppen. Door indien nodig in actie te gaan om onze CAO te verdedigen, en een duidelijke neen tegen elke verdere besparing of sociale afbraak. Indien het effectief tot een staking komt, kan het een idee zijn om dan in alle entiteiten personeelsvergaderingen te organiseren om die discussie met alle collega’s te voeren. Want voor onze toekomst zullen we moeten vechten!
Libre Parcours is een website gemaakt voor en door strijdbare syndicalisten en werknemers, wil u op de hoogte blijven? Schrijf u dan hier in op onze nieuwsbrief.