Woensdagmorgen was Antwerpen Centraal weeral het toneel van agressie tegen een treinbegeleider. Een persoon ging vrijwel meteen over tot geweld toen hij naar een vervoersbewijs werd gevraagd. Onze collega kreeg twee slagen op het hoofd en verloor even het bewustzijn. Het trommelvlies van het linkeroor is gescheurd en een wonde boven het linkeroog werd gehecht. Hij is voor onbepaalde tijd werkonbekwaam.
Jean Pierre Goossens (ACOD Spoor) schreef op verzoek van het slachtoffer geen (stakings)acties te ondernemen. Donderdag 27 juni is er wel een alternatieve actie gepland. In een ATV reportage zegt ook Eric Van Driessche (ACV Transcom) de wens van de getroffen collega te respecteren.
Agressie is echter geen individueel probleem. Elke treinbegeleider loopt iedere dienst het risico aangerand te worden. De directie minimaliseert dit. Recent stelde ze dat het aantal agressies afneemt. Er werden inderdaad minder verbale agressies gemeld. Na jaren uitzichtloosheid is er meldingsmoeheid. Maar het aantal fysieke agressies is toegenomen. Stellen dat het aantal agressies daalt is de waarheid geweld aandoen en het probleem ontkennen.
In 2011 werden er in totaal 1230 agressies gemeld (476 fysieke en 754 verbale) In 2012 waren dit er respectievelijk 494 en 670 (een totaal van 1164). Dat zijn er ruim drie per dag.
We begrijpen de houding van ACOD Spoor en ACV Transcom. Maar zonder druk te zetten op de directie zullen we niets bereiken. In januari 2012 voerden treinbegeleiders nog actie in Vilvoorde. De beleidsnota agressie van ACOD Spoor bleef zonder gevolg. Met goede argumenten alleen komen we er niet. Vandaag is er nog steeds geen bijkomend personeel. Een tweede man in de trein is een rariteit. De ingangscontrole waarnaar Sabin s’Heeren zei oren te hebben is nog steeds dode letter. Besparingen op stationspersoneel en loketbediendes zetten zich door. Er is steeds minder sociale controle. In spookstations als Vilvoorde is er nog altijd geen gegarandeerde tussenkomst. We zijn aan ons lot overgeleverd. Vanderkimpen (chef Securail) erkende het probleem op een overleg in mei 2012, maar zei onvoldoende budgetten te hebben voor een vaste Securail ploeg in Vilvoorde, Braine-l-Alleud, e.d. Geld primeert dus op veiligheid. Jaar na jaar worden we geconfronteerd met besparingen, maar voor externe consultancy zijn er wel middelen.
Jean Pierre Goossens wijst op de ongemakken van een werkonderbreking voor de reizigers. Een oriëntatie op de gebruikers van openbaar vervoer is belangrijk. Zij delen heel wat belangen met het personeel. Ook zij hebben alle belang bij veiligheid, voldoende personeel, middelen voor onderhoud, … Maar we mogen ons er niet door laten verlammen. Hoeveel sympathie de publieke opinie ook heeft voor onderbetaalde verpleegsters, fundamenteel verandert dat niets aan hun positie als er geen strijd gevoerd wordt. 364 dagen per jaar zijn brandweermannen helden, maar die ene dag dat ze staken zijn het schurken.
De actie van 27 juni is een goede aanzet, maar moet een vervolg krijgen. Het is duidelijk dat een goede eisenbundel, argumenten en symbolische acties niet zullen volstaan.
Geen ticket, geen geld, geen identiteit dan bellen voor bijstand. Indien niet mogelijk alles negeren en zeker geen vertraging maken. Hoeveel maal per dag bij elke treinbegeleider? Dit komt van geen kanten in de statistieken.