Libre Parcours zal aanwezig zijn op de stakingspiketten tijdens de acties op donderdag 22 december. Hierbij alvast het pamflet dat we daar zullen verspreiden. Hier kan je de pdf downloaden.
Van Quickenborne voert het offensief tegen het spoorpersoneel op!
Van Quickenborne probeert de pensioenhervorming door het parlement te jagen. Wat betekent dit wetsvoorstel concreet voor het spoorwegpersoneel?
Zoals voor vele anderen betekent dit langer werken voor minder pensioen.
Het rijdend personeel zal pas na 32 jaren rollende dienst mogen gaan op 57 jaar. Vandaag is het rustpensioen ingesteld op 55 jaar na 30 jaren rijdende dienst. Het sedentair personeel zal pas op 62 jaar kunnen gaan na een loopbaan van 40 jaar. Vandaag ligt de pensioenleeftijd op 60 jaar en de loopbaanvereiste op 35 jaar. Het venijn zit hem vooral in dit laatste. Iemand die na bijvoorbeeld 7 jaar horeca op 25 jaar begint aan de loketten, kan met de huidige regeling vertrekken op 60. Als de pensioenhervorming erdoor komt pas op 65.
Vandaag wordt ons pensioen berekend op de ‘laatste wedde’. De regering wil het gemiddelde van de laatste tien jaar als basis. Dat zou een enorme inlevering zijn. Terwijl we ondanks de index, ondanks de perequatie verliezen aan koopkracht. Bovendien zal vrijwillige loopbaanonderbreking bij de pensioenberekening voor maximum 1 jaar gevaloriseerd worden.
Bovenop de reeds geplande besparingen nog eens €300 miljoen wegsnijden. Bovenop de 650 posten die worden geschrapt in de ateliers, bovenop de bijna 2000 bij de centralisatie van de seinhuizen, de 200 bij de sluiting van loketten, de 130 door het afschaffen van treinen. Bovenop de goederenactiviteit die wordt voorbereid op een verkoop aan de privé.
De reactie van de spoormannen en -vrouwen kent navolging in de rest van de publieke sector. Ze weerklinkt zelfs hier en daar in de privé. Dit is het startschot voor de mobilisatie naar de algemene staking van 30 januari 2012.
De Lijn: 40 miljoen besparen?
Bij De Lijn wil de directie 40 miljoen euro besparen. Daartoe is een receptenboek van maatregelen opgemaakt waaruit de regering kan kiezen. Het personeel en de gebruikers verliezen in alle gevallen.
Onder de plannen onder meer het voorstel om het gratis openbaar vervoer voor 65+ af te schaffen, de Buzzypas duurder te maken voor niet-schoolgaande jongeren, het schrappen van lijnen en het “heronderhandelen van een aantal arbeidsvoorwaarden”.
Er wordt al enkele jaren fors bespaard bij De Lijn. Door de afschaffing van veel bussen en trams, dalen de inkomsten (je kunt geen tickets verkopen als er geen bussen rijden…) waardoor De Lijn in een neerwaartse spiraal dreigt te verzeilen. Als we niet opletten is die 40 miljoen slechts een begin. Dit komt bovenop de algemene besparingsplannen van de regeringen.
Informeren, sensibiliseren, mobiliseren om de algemene staking van 30 januari voor te bereiden
Van Quickenborne spreekt van een besparingstrein. Dat hij niet veel verstand heeft van treinen, blijkt uit zijn voorstel om de pensioenrechten van machinisten te korten. Met hem achter het stuur, zijn seinen overbodig. Hij raast maar door.
De vakbonden van de openbare diensten, spoormannen op kop, trekken het verzet op gang. Hopelijk blijft het daar niet bij en volgt een nieuwe datum om ook die diensten waar een mobilisatie meer dan 3 dagen vergt, op sleeptouw te nemen. Dat zou een goede voorbereiding zijn voor de algemene staking van 30 januari, publiek en privé samen.
Nog voor 2 december hadden de Waalse en Brusselse metallos een actieplan kenbaar gemaakt waarmee de besparingslawine gestopt kan worden. Bij monde van voorzitter Nico Cué luidde het voorstel een 24-urenstaking in januari, en als de regering dan niet luistert 48 uur in april en zo nodig 72 uur in juni. Dat was nog voor Van Quickenborne het startschot gelost had. De timing moeten we wellicht herzien, maar het principe blijft overeind, al moet de 48 urenstaking wellicht al in februari of maart worden ingepland en een 72 urenstaking, niet vlak voor de zomer, maar al veel eerder.
De vakbonden moeten uiteindelijk aan tafel gaan zitten, maar niet zonder een stevige knuppel achter de deur. Met een informatiecampagne in de bedrijven waar de gevolgen van de regeringsmaatregelen tijdens werkonderbrekingen worden besproken en acties democratisch worden voorbereid. Met regionale en sectorale actiedagen, stakingen en betogingen ter voorbereiding van een oplopende reeks algemene stakingen. We denken dat de centrale boodschap die we daarbij moeten overbrengen luidt: wij hebben de crisis niet veroorzaakt, wij zullen hem niet betalen!