De Europese Unie legt de liberalisering van de spoorsector op aan de lidstaten. Het goederenvervoer per spoor en het internationale reizigersverkeer werden reeds geliberaliseerd. Met de herziening van het eerste spoorwegpakket nu dinsdag dreigen ook de ‘spoorgerelateerde diensten’ zoals de werkplaatsen opengesteld te worden aan de markt. De ‘betere leerlingen van de klas’ lopen natuurlijk voor. Elders verschuilen nationale politici zich achter de almachtige EU terwijl hun partijen deel uitmaken van de fracties die verantwoordelijk zijn voor deze neoliberale politiek. Doel is duidelijk de spoormarkt openbreken voor de winsthonger van de privé.
Vooral in Zuid-Europa zien we een snelle en verregaande privatisering van de openbare diensten. Die sociale afbraak maakt deel uit van de besparingen die nationale regeringen deels onder druk van de Europese Commissie en het IMF uitvoeren.
Maar ook elders in Europa draait de neoliberale mallemolen. Het rechtstreeks gevolg hiervan is de afbraak van statutaire tewerkstelling, de werkonzekerheid, het opleggen van zwaardere arbeidsvoorwaarden en lagere verloning. Men moet maar naar de collega’s in het wegvervoer kijken om in te zien hoe snijdend hard een concurrerende markt kan worden.
Het gevecht tegen deze brutale politiek wordt nu land per land uitgevochten. In Duitsland was er deze week een staking van de vakbond GDL met de eis tot gelijk loon en gelijke arbeidsvoorwaarden voor alle treinbestuurders, ongeacht hun werkgever. Dit zou een lelijke streep zijn door de neoliberale rekening. In Frankrijk gaat men nog verder en startte maandag 7 november een 48h staking tegen de liberalisering van de spoorwegsector.
Libre Parcours brengt haar solidariteit over aan de Franse en Duitse spoorwegarbeiders. Het besef groeit dat het niet zal volstaan dit gevecht aan te gaan binnen de landsgrenzen. Een Europese stakingsdag zou een eerste actie kunnen zijn in een actieplan uitgewerkt en gedragen door de basis.