Campagne tegen hogesnelheidstrein in Italië. Europarlementslid Joe Higgins brengt bezoek

Europarlementslid Joe Higgins werd uitgenodigd om een bezoek te brengen aan Val di Susa waar campagne wordt gevoerd tegen de aanleg van een hogesnelheidslijn. In november werd Joe uitgenodigd door een activist van de campagne die ook deelnam aan een nationale bijeenkomst van Controcorrente, een linkse stroming binnen de Rifondazione Comunista.
De EU financiert mee de aanleg van een hogesnelheidsverbinding tussen Turijn en Lyon (TAV). Deze lijn zou doorheen de vallei Val di Susa trekken. Dat is een mooie vallei met een 80.000-tal inwoners in een 40-tal dorpen. De omgeving zou zwaar te lijden hebben onder deze lijn en het vormt ook een bedreiging voor de volksgezondheid.
Na afloop van zijn bezoek aan Val di Susa stelde Joe Higgins: “Mijn bezoek aan de vallei op 20 en 21 februari maakte duidelijk dat het standpunt tegen de TAV absoluut correct is. Er is een indrukwekkende massacampagne van verzet tegen het project dat niet alleen rampzalige gevolgen zou hebben voor de gemeenschappen in Val di Susa maar ook verregaande ecologische vernielingen met zich zou meebrengen in een streek met heel wat natuurlijke schoonheid. Tegenover de repressie van de politie en de maffia, verdedigen duizenden mensen op moedige wijze hun leefomgeving en hun gemeenschap. Zij zijn een inspiratie voor al wie opkomt voor het milieu en de lokale gemeenschappen.”
Nu ik het met mijn eigen ogen heb gezien, zal ik mijn inspanningen om de campagne te steunen opdrijven. Ik zal er een gedetailleerde vraag over stellen aan de Europese Commissie om zo de meest recente informatie te krijgen en ter beschikking van de campagne te kunnen stellen. Ik zal ook druk zetten op de Europese autoriteiten om de steun op te zeggen. En ik zal mijn functie gebruiken om de internationale steun voor de campagne te versterken door de strijd bekend te maken.
Een aantal lokale activisten zoals Nicholetta Dosio voeren al 21 jaar campagne tegen het TAV-project, maar het is vooral de afgelopen 10 jaar dat een massabeweging is ontwikkeld. In 2007 werd een petitie ondertekend door 32.000 inwoners van de vallei. Deze petitie werd aan de EU overhandigd in Brussel. Voor een dergelijk project zou de lokale bevolking toch eerst moeten worden gehoord. Zoals wel meer gebeurt, hebben zakenlui, speculanten en politici de belangen van de gewone bevolking aan de kant geschoven om hun eigen winstbelangen centraal te stellen.
De campagne komt nu op een kritiek punt. Voor de Europese subsidies is het noodzakelijk dat er verdere boringen worden verricht in het gebied. Op 23 januari waren er 40.000 betogers en er werden permanente “presidi” (protestplaatsen) opgezet op de plaatsen waar de boringen zouden plaatsvinden. Deze protestplaatsen werden opgezet om met actievoerders alles in het oog te houden. Ze doen ook dienst als ontmoetingsplaats, om te eten, te slapen maar ook om de lokale gemeenschap te organiseren. Er is geleidelijk aan een nieuwe levenswijze aan het ontwikkelen op basis van solidariteit, samenwerking en gemeenschapszin.
Tegenover het immense protest van de lokale bevolking zijn de intimidatie en de repressie opgedreven. Er werden presidi plat gebrand en recent werd een nachtelijke protestactie (er wordt ’s nachts geprobeerd om de boringen te doen om zo protest te vermijden) brutaal uit elkaar geslagen door de politie waardoor 22 gewonden vielen waarvan 2 ernstige gewonden. Er worden 600 politie-agenten ingezet voor iedere shift van een boring, per boring zijn er vier shiften.

“Eén van ons”

Joe bezocht een slachtoffer van het politiegeweld, Marinella, in het ziekenhuis. De vrouw had een gebroken neus, een hoofdwonde en overal blauwe plekken. Ze stelde dat ze de strijd gewoon zou verder zetten.
Daarna trok Joe naar de presidi om er met de lokale actievoerders te spreken. Op een eerste actieplaats, San Antonino, werd hij begroet door 200 actievoerders die voor de gelegenheid een muziekgroep hadden uitgenodigd om Ierse muziek te spelen. Joe zei er: “Het is duidelijk dat deze hogesnelheidslijn niet nodig is. Dit is een mooie vallei die slechts 2 kilometer breed is, omringd door bergen en waar er al een Europese treinweg door loopt net als een autosnelweg en twee hoofdwagen. Waarom willen de politici dan tegen de wil van de bevolking in nog een hogesnelheidslijn aanleggen? Is het misschien omdat ze gecontroleerd worden door de speculanten, grote bedrijven, bouwbedrijven en de maffia die voordeel uit het project halen?
Een actievoerder stelde: “Het is alsof Joe hier al 10 jaar is en geen 10 minuten. Hij begrijpt goed over wat het gaat.” Op alle presidi werd Joe warm onthaald en kreeg hij informatie over de bekommernissen van de lokale bevolking en de ecologische risico’s. Zo zou de spoorlijn door een berg gaan waar er asbest en uranium is, dat is een risico voor de lokale volksgezondheid. De grond in het gebied is fragiel met het risico van verzakkingen. Waar er voorheen dergelijke spoorlijnen werden aangelegd, zoals in Muginello in Toscanië, waren er problemen met de watervoorraden. Hoe kan een dergelijke ecologische vernieling worden gerechtvaardigd als momenteel slechts 30% van de capaciteit van de spoorwegen wordt gebruikt.
’s Avonds sprak Joe op een publieke meeting in Bussolano waar ook Nicholetta sprak. Zij introduceerde Joe bij de 200 aanwezigen en had het over de campagnes waar Joe bij betrokken was in Ierland: tegen de waterbelastingen, tegen de belasting op vuilzakken, tegen een raffinaderij van Shell,… Toen Joe stelde dat hij als parlementslid leeft aan een gemiddeld arbeidersloon, werd hij onderbroken door een luid applaus. “Dat is één van ons”, riep een aanwezige. Een andere aanwezige merkte op: “Die draagt tenminste geen Armani”. Nog een activist: “Hij zou in Italië moeten opkomen, we hebben zo’n mensen nodig.” Iemand merkte echter op: “Ze zouden dat niet toelaten in Italië, hij is te principieel.
De volgende dag werd de tournee langs presidi verder gezet. Zo was er een ontmoeting met de voorzitter van de gemeenschap in de bergen en met verschillende burgemeesters en gemeenteraadsleden van de “No TAV” campagne. Joe beloofde om er alles aan te doen om hun campagne bekend te maken, maar dat het vooral op basis van de vastberadenheid en het massaal verzet op basis van eenheid onder de gewone bevolking zal zijn dat overwinningen kunnen worden geboekt. “Wat ik de afgelopen twee dagen heb gezien, maakt duidelijk dat ze nooit in staat zullen zijn om de TAV te bouwen.”
Op zondagavond was er nog een ontmoeting met 30 arbeiders die in verschillende fabrieken van Val di Susa actie voeren. Ze legden uit dat zowat iedere fabriek in de vallei de deuren sluit of in vereffening is. Marco, een jonge arbeider van Azimut, het grootste bedrijf in de regio dat yachten bouwt, stelde dat 350 tijdelijke arbeiders hun job hebben verloren en dat anderen nu het werk van die 350 er moeten bijpakken. Er wordt gezegd dat de TAV nieuwe jobs met zich zou meebrengen, maar met de privatisering van de bestaande spoordiensten gingen honderden jobs verloren. De lokale bevolking wil degelijke en vaste jobs, geen tijdelijke nepjobs.
Joe beloofde om in contact te blijven met de campagne en om de standpunten van de campagne te verdedigen in het Europees parlement. De beweging gebruikt soms de slogan “A sara’ dura” (“het zal moeilijk zijn”), maar de lokale bevolking is vastberaden om hun gemeenschap, leefmilieu en toekomst te verdedigen.