Schrappen van ritten en beperken van rij- en rusttijd
De besparingsmaatregelen kaderen in een besparingsplan van 51,8 miljoen euro in 2010 en 40 miljoen in 2011, opgelegd door de Vlaamse Regering. Dit jaar wil De Lijn 30 miljoen besparen op exploitatie en 21 miljoen op marketing, strategische projecten,…
De besparingsmaatregelen en de timing verschillen per regio, maar in grote lijnen zijn ze dezelfde. In de mooie woorden van De Lijn gaat het over een “optimalisatie van de dienstverlening”. In de praktijk is er een beperking van ritten met weinig reizigers, het beperken van de rusttijden en waar mogelijk het beperken van de rittijden als eerste stap. Hiertoe wordt gewerkt met minbus, een computerprogramma dat de meest optimale diensten berekent. Wat georoute bij De Post betekende, moet minbus voor De Lijn worden. Resultaat: rusttijden worden beperkt zonder rekening te houden met vertragingen en verkeersdrukte.
De volgende stap is het effectief schrappen van ritten met een te lage bezetting en vroege en late ritten zoals dit bijvoorbeeld al gebeurt met het avondvervoer in Gent en Antwerpen. Hierdoor worden vooral de meer landelijke gebieden geraakt waar sowieso al weinig bussen rijden. Of zoals een aantal burgemeesters uit de Westhoek het stelde: “Als er lijnen of ritten moesten bijkomen in het verleden, werden we overgeslagen. Maar nu er bespaard moet worden, zijn wij bij de eersten.” Misschien moeten de burgemeesters hun partijgenoten in de Vlaamse regering eens aanspreken?
Personeel en reizigers betalen de rekening
De Vlaamse regering stelt dat de werkvreugde van het personeel niet mag verminderen en dat de reizigers geen hinder mogen ondervinden… Deze woorden zijn misschien mooi voor de camera’s, maar de praktijk is anders. Het is duidelijk dat het personeel en de reizigers het besparingsplan zullen moeten dragen.
Chauffeurs moeten langere diensten rijden met een pak minder rusttijd en een strakker uurschema. Dit zal niet alleen zorgen voor meer vertragingen, maar ook voor meer stress, agressie en ongevallen. Voor reizigers betekent het dat ze ofwel hun bus of tram vaker te laat zullen zien komen of dat hij zelfs helemaal niet meer komt.
Mobiliteit en milieu worden steeds belangrijkere thema’s maar als puntje bij paaltje komt, wordt er bespaard op openbaar vervoer en zijn mensen verplicht zich met de auto te verplaatsen of thuis te blijven.
Nood aan eengemaakt verzet: 24-urenstaking en nationale betoging
De staking in West-Vlaanderen was zeker geen maat voor niets. Onder meer de rij- en rusttijden zijn gevoelig verbeterd. Maar zolang het besparingsplan doorgevoerd wordt, zullen we aan de ene kant verliezen wat we aan de andere kant hebben gewonnen. De staking was een goed begin en toont aan dat strijd loont.
Maar meer is nodig, er is nood aan eengemaakt verzet tegen de besparingsplannen. Alle regio’s worden zwaar geraakt door de besparingen en overal is de frustratie groot. Waarom als volgende stap geen 24-urenstaking bij heel De Lijn en als het kan, samen met chauffeurs van de pachters die eveneens geraakt worden, gekoppeld aan een nationale betoging. Hiervoor kan er eveneens gemobiliseerd worden onder de reizigers, eventueel samen met de actiegroepen van reizigers zoals een groep uit de wijk Den Dam in Antwerpen die reeds een betoging organiseerde tegen het schrappen van hun buslijn 19. Op deze manier kan er gewerkt worden aan een front van personeel van De Lijn en de pachters en reizigers.