Op 6 februari gingen de chauffeurs bij De Decker-Van Riet in Vilvoorde en Malderen in staking. De Decker-Van Riet werkt in onderaanneming voor De Lijn. Concrete aanleiding voor de staking was loonverlies voor de chauffeurs, maar er was meer aan de hand. Een personeelsdirecteur die er middeleeuwse praktijken op nahield, er niet voor terugdeinsde om chauffeurs te onstlaan via sms of zelfs chauffeurs in dienst klem rijdt, om hen op staande voet te ontslaan! Bovendien kregen de vakbondsafgevaardigden regelmatig dreigementen naar hun hoofd geslingerd.
De acties verrasten de directie en hebben alvast iets opgeleverd. Het loonverlies wordt ongedaan gemaakt; er wordt een ondernemingsraad opgericht binnen het bedrijf; de syndicale delegatie wordt van de nodige middelen voorzien om haar werking te organiseren; de directie zal een signaal moeten geven dat wijst op een verbeterd personeelsklimaat. De Decker–Van Riet is uiteraard een extreem geval. Bij veel pachters zijn de omstandigheden beter. Maar zolang het systeem van pachters bestaat, zal er langs alle kanten geknipt en beknibbeld worden op de loon- en arbeidsvoorwaarden en zullen er uitwassen zijn. Chauffeurs van pachters rijden doorgaans veel langere uren dan bij De Lijn het geval is, diensten tot 12u aan één stuk zijn geen uitzondering.
Het systeem van uitbesteding van lijnen aan privé-exploitanten wordt ook gebruikt om de chauffeurs van De Lijn onder druk te zetten. Niet teveel klagen over de rij- en rusttijden, luidt het, want als de chauffeurs van De Lijn het niet willen doen, zullen die van de pachters het wel doen.
Telkens als over onderaanneming wordt gesproken, is dit een weerkerend verhaal. Meestal gaat het om kleine bedrijven, waar geen vakbond aanwezig is om te waken over de loon- en arbeidsomstandigheden. Maar zelfs in de grotere bedrijven waar wel vakbonden aanwezig zijn, zien we dat de arbeiders van onderaannemers worden uitgespeeld tegen de arbeiders van het bedrijf waarvoor ze werken. Enerzijds door hen minder loon te geven en/of aan slechtere arbeidsomstandigheden te laten werken, anderzijds om de arbeiders van het moederbedrijf “stil” te houden en hun loons- en arbeidsvoorvaarden aan te vallen. Waar met onderaanneming wordt gewerkt, moeten de vakbonden zowel de arbeiders van de onderaanneming als die van het moederbedrijf samen organiseren om een dam op te werpen tegen de verdeel- en heersstrategie van het patronaat.
Door een buschauffeur