De vakbond ver.di reageerde daarmee op de provocatie van de regionale werkgeversfederatie KAV (Kommunalen Arbeitsgebersverbands), die tijdens de onderhandelingen de dag ervoor een ‘aanbod’ deed, waarbij de lonen van het overgrote deel van de ongeveer 12500 personeelsleden tot en met 2010 bevroren zouden worden.
Enkel de 1200 recentelijk – en tegen slechtere voorwaarden – aangeworven personeelsleden zouden eenmalig 200 euro krijgen, alsook een gespreide loonsverhoging van 6% tegen 2010. Zelfs dat is onvoldoende om de koopkracht te behouden vandaag de dag. Daarom riep de vakbond ver.di op tot een staking – die ongelofelijk succesvol was – en eist ze een loonsverhoging van 12%. Indien BVG niet met een beter voorstel over de brug komt, dreigt ver.di ermee de onderhandelingstafel te verlaten en op te roepen tot een staking van onbepaalde duur.
BVG is 100% eigendom van de stad Berlijn, waar de sociaal-democratische SPD samen met de Die Linke regeert. Onder deze Rood-Rood coalitie heeft sinds 2004 een daling van de lonen plaatsgevonden. Die Linke wordt door zeer veel arbeiders verantwoordelijk geacht voor de matige lonen en het permanent personeelstekort. Ook in andere sectoren zoals de gezondheidszorg heeft Die Linke meegewerkt aan besparingen. In Berlijn voert ze een liberale politiek. Iets wat Die Linke in andere deelstaten net tracht te bestrijden. Meebesturen is niet de taak van een partij die zich wil opwerpen als verdediger van de arbeidersklasse.
Recentelijk slaagde de kleine vakbond van treinbestuurders GDL er na 10 maand en een aantal – door de meerderheid van de bevolking gesteunde – stakingen in een akkoord met Deutsche Bahn, de Duitse spoorwegen, af te dwingen: een loonsverhoging van 11%, een eenmalige som van 800 euro en een verkorting van de werkweek van 41 naar 40 uur. De boodschap voor vele Duitse arbeiders, die allen geconfronteerd worden met een stijgende levensduurte, is duidelijk: strijd loont. De overwinning door GDL heeft zo een effect op de gehele Duitse arbeidersklasse – en dus ook op die vaan BVG.
De strijdbaarheid onder de Duitse arbeiders is groot en is in een opgaande fase. Niet alleen het Berlijns openbaar vervoer staakte vrijdag. Ook in de vestigingen van het energieconcern Vattenfall legde het personeel het werk neer om hun eis voor een loonsverhoging van 8% kracht bij te zetten. Volgens ver.di betoogden in Berlijn alleen al 3000 personeelsleden. Daarnaast demonstreerde – eveneens in Berlijn – 200 personeelsleden van de operagebouwen tegen de CAO-loze toestand die al sinds 2003 bestaat. In Duitsland werd die dag ook gestaakt in de metaalsector en detailhandel.
Op 22 januari vond een betoging plaats van 15000 man tegen de sluiting van een Nokia fabriek in Bochum (waar de directie dreigt om te delokaliseren naar Roemenië – het personeel mag overigens mee om daar te werken aan Roemeense lonen van 110 euro per maand…) . Uit solidariteit legden arbeiders van de nabije Opel fabriek meerdere uren het werk neer. Recent werden cijfers gepubliceerd waaruit bleek dat Duitsland in 2007 580.000 stakingsdagen kende, het grootste aantal in 14 jaar.
Niet verwonderlijk als je kijkt naar de stijgende voedsel- en energieprijzen. In reële termen is de koopkracht van de Duitse gezinnen al vier jaar op rij aan het dalen – in 2007 met net geen procent, terwijl de werkdruk en -onzekerheid blijft stijgen. De strijdbaarheid van de arbeiders en de druk die ze op hun vakbondsleiding uitoefenen, lijkt met de dag groter te worden.
De werkgeversorganisatie VKA publiceerde in november een 10-puntenprogramma voor de CAO-onderhandelingen in 2008, wat als een regelrechte provocatie beschouwd werd. Ze pleiten voor een verlenging van de werkweek en weigeren een reële loonsverhoging. Begin maart lopen de onderhandelingen af. Als er geen overeenkomst is, zijn stakingen zeer waarschijnlijk. Volgens ver.di zijn de voorbereidingen voor nieuwe stakingen in alle regio’s volop bezig.