Sinds 29 april zijn er acties bij de TEC (de Waalse openbare busmaatschappij). Er vonden werkonderbrekingen plaats die volgden op de onderhandelingen voor het beheerscontract 2004-2009 en de loononderhandelingen. De SRWT (de Waalse vervoersmaatschappij) schat dat er 15.667 000 euro nodig is om de veiligheid en de “menselijke middelen” te garanderen voor de komende vijf jaar.
Nochtans wil ze maar 500.000 euro hiervoor ter beschikking stellen! Ze wil een loonsverhoging toestaan van 6% over twee jaar, inflatie-index en baremieke verhogingen inbegrepen. Een verhoging van 1,1% voor de chauffeurs zou dit betekenen, waarvan je de belastingen moet aftrekken en de gestegen kost van het leven die niet in de index zit vervat (o.a. de energieprijzen). In realiteit gaat het dus om een reële loondaling. De chauffeurs eisen dan ook een verhoging van 3% bovenop de index en de baremieke verhogingen.
Op 9 mei werd de staking in gemeenschappelijk vakbondsfront (CGSP-CCSP) gevolgd door bijna 100% van het personeel in de openbare sector. Langs de kant van de privé, als we de meer landelijke zones en Luxemburg even buiten beschouwing laten, werd de staking opgevolgd door 30 à 40% van de arbeiders. Op woensdag 11 mei blokkeerden meer dan 100 bussen de toegangswegen naar Jambes, waar de SRWT haar hoofdzetel heeft. Voor de eerste keer, en hoewel de vakbonden een stakingsaanzeg hadden gedaan voor woensdag 18 mei om hun leden in te dekken, organiseerde de TEC een lock out. De leiding vroeg aan de regionale centra om de toegang tot de bussen voor de chauffeurs te blokkeren.
André Antoine, CDH-minister voor transport, kondigde aan dat de chauffeurs tussen de 1500 en 2200 euro verdienen. Deze cijfers gelden enkel in het geval van een groot aantal overuren per maand en wanneer je er de maaltijdcheques bijtelt, net als de eindejaarspremies en vakantiecheques. Volgens Charly Covaert, woordvoerder van de CCSP (ACV-strekking) situeert het gemiddelde salaris van een chauffeur zich tussen de 1200 en 1300 euro.
Een argument dat tegen de arbeiders wordt gebruikt, is dat van het budget met “gesloten enveloppe”. Wanneer de vakbonden zich hierover wenden tot André Antoine, antwoordt die echter dat ze bij de SRWT moeten zijn… Hij voegt daar aan toe dat er geen sprake kan zijn van een verhoging van het budget, want dat zou “ten koste gaan van de non-profit en de openbare diensten”. Verdelen om te heersen!
Hoewel de vakbonden het ordewoord lanceerden om niet te staken tijdens de onderhandelingen, barstten die toch spontaan los, bijvoorbeeld in Henegouwen. Gezien de vastberadenheid van de arbeiders is het niet uitgesloten dat de beweging zich uitbreidt. Zeker als de SRWT weigert om toegevingen te doen.
De onvrede bij de TEC is een uitdrukking van het gebrek aan middelen voor het hele openbaar vervoer. Enkele voorbeelden: arbeiders van de Lijn in Vlaams Brabant voerden actie op 6 mei om te protesteren tegen het slechte onderhoud van de bussen; in de regio van Aalst en in Oost-Vlaanderen waren er acties om nieuwe engagamenten te eisen en betere werkomstandigheden; in Brussel staakte de MIVB gedurende 6 dagen tussen oktober en januari laatstleden;… Enkel een strijdbaar syndicalisme en een uitbreiding van de staking kan toegevingen afdwingen en het openbaar vervoer – dat onder vuur ligt van de neoliberale politiek – behouden.